Transmongolië express

Sain-bai-na uu (hallo). We zijn weer verbonden met de wereld want we zijn vandaag aangekomen in wifi-paradijs Ulaan Batar en hebben een prachtige treinreis achter de rug!
Maar we waren gebleven bij de laatste dag in Moskou: we stonden op dinsdag vroeg op om op tijd bij het mausoleum van Lenin te zijn, hij is inmiddels 90 jaar geleden overleden en ligt gebalsemd midden op het rode plein! Het was een indrukwekkende ervaring, in een donkere kamer lag hij alsof het een wassen beeld was, waarbij je van de bewakers niet mocht stilstaan en eerbiedig moest zwijgen bij het langslopen. En dan te bedenken dat hij er tegen zijn wil ligt omdat Stalin het een goed idee vond. Daarna ontbijten met een Russische pannenkoek (bliny) en door naar het Kremlin waar we binnen de muren de prachtige kathedralen waar de tsaren in gekroond, getrouwd en begraven zijn ( uiteraard kan dat niet in dezelfde kerk en hebben ze er dus drie!).
Daarna uitpuffen met een lekker broodje in het park en naar het Puschkin museum waar ze o.a. Veel rembrands en de schat van Troje hebben ( die ze na de tweede wereld oorlog hebben geklaut van de Duitsers, maar die hadden hem geklaut van de Turken dus hadden er toch geen recht op). S avonds boodschappen en wodka gehaald voor de treinreis. Om 23.00 uur werden we door gids Dimitri op het station naar de trein naar Peking gezet. Wij hadden een Chinese trein ( er rijden ook Russische en Mongoolse) en tot onze verbazing bleef onze 4persoons coupe verder leeg! Terwijl we ons harde bed opmaakten vroegen we ons af hoe we in hemelsnaam 4 dagen moesten omkrijgen in zo'n klein hokje!! De trein stopt ongeveer om de 3-4 uur en de volgende dag leerden we bij de stations onze medereizigers kennen: 2 Argentijnse jongens, waarvan een met een Iers accent, twee Oostenrijkers, waarvan een kunstenares die in China ging werken, twee Australiërs, een Engelsman en een Nederlandse die door Azië en Mongolië ging fietsen. Leuke gemixte groep dus! En dan heb ik het nog niet over de Great Indian Traveller!!!!!!!!! (letterlijk zoals hij zich voorstelde, hij had er zelfs een shirt van aan, hij was in 110 landen en de stratosfeer geweest, zoek hem maar op op youtube!) een super leuke Indiër die er later bijkwam. Het onverstoorbare trein en spoorgeluid heeft al snel een rustgevende werking en de uitzichten waren in het begin vooral berkenbossen en kleine dorpjes. Het werd een hechte groep en in de avonden hadden we een keer een wodka/Chinees bierfeestje ( die verkochten de Chinese conducteurs) bij de Oostenrijkers en een Maté ( is een soort thee) feest bij de Argentijnen. Super gezellig!
Ondertussen was op de stations bijna altijd iets eet en drinkbaars te koop, soms van de Russische vrouwtjes met hun wagentjes vol deegwaar maar ook in een aantal kiosken. De uitzichten waren vooral de laatste dag magnifiek! Het enorme en prachtige Baikalmeer, de steppe en heuvels richting Mongolië. De grensovergangen duurden zoals voorspeld tergend lang, de douaniers waren nors en de honden snuffelden maar beten niet! Toen waren we er eindelijk! Mongolië! Het was stikkedonker dus veel zagen we nog niet, maar de douaniers waren veel vriendelijker dan de Russen dus dat was al een goed teken! Nog een laatste feestje in de trein en daarna de laatste nacht die alweer veel te snel voorbij was, want we moesten om 6.00 uur alweer op. Sinds het opstaan waren we al getrakteerd op prachtige uitzichten van Mongoolse steppes met hier en daar een witte gertent, maar als snel kwam de grote stad in alle bouwkundige wanorde dichterbij! Na 6266 km kwamen we dan eindelijk aan in Ulaan Batar. Op naar het hostel en een heerlijke warme douche!
Meer over de avonturen in ulaan batar en de Mongoolse steppes de volgende keer!