We love Mongolia!!

Hallo allemaal!!

We zijn weer gearriveerd in Ulan-Bataar, na een week in de binnenlanden van Mongolië.
Het was fantastisch!!

Maar om even terug te gaan naar het einde van het vorige verslagje: eerst hebben we nog vier dagen de tijd gehad voor Ulan-Bataar, de hoofdstad en tegelijk ook enige echte stad van Mongolië ( er wonen 1,5 miljoen mensen, de helft van de inwoners van het land) Het is een drukke, maar toch gemoedelijke stad, en de Mongolen zijn een erg vriendelijk volkje (fijn na de norse Russen). Overal waar je kijkt wordt er gebouwd en zie je deze stad zich ontwikkelen. ( 100 jaar geleden waren er geen stenen huizen behalve de tempels en 20 jaar geleden alleen maar communistische flatgebouwen) nu staan er een aantal mooie wolkenkrabbers. Ze hebben hier ook een nieuwe bouwvorm bedacht: leegbouw. Als je een flat bouwt en het geld is op, dan stop je en haal je alles wat je kunt gebruiken weer weg. Als er dan weer geld is ga je verder of probeer je het op een andere plek. Vandaar veel onafgebouwde en lege gebouwen. Omdat we vier dagen hadden konden we rustig aandoen en de twee prachtige tempels, het mongools museum en het zanabazar museum ( belangrijkste Mongoolse kunstenaar) en het uitkijkpunt over de stad in alle rust bekijken.
Overdag is het heerlijk weer, bijna altijd zonnig en tussen de 25-30 graden maar als de zon weg is is het snel koud, we hebben 's ochtends wel eens het ijs op de daken gezien!

Na 4 nachten in het hostel ( prima slaapplek trouwens), die kort samengevat bestonden uit snurkende Koreanen, vrolijke Nederlanders, een gestoorde Duits-Mongoolse en gekke Spanjaarden; sloten we op woensdagochtend Af met een aantal andere Nederlanders in een bar en na een glaasje kwam er een wat beschonken mongool bij zitten die een nieuwe fles wodka bestelde en een hele lading fris en ijs liet aanrukken " I pay everything just never forget me!" Bij deze is Gembi (zo heette hij) vereeuwigd in ons verslag. Op donderdagochtend werden we vroeg opgehaald voor onze tocht naar het platteland. Tot onze verbazing hadden we ons oude, Russische 4x4 busje, Baggie onze oude chauffeur ( hij is 65 en voor Mongolen is dat zowat de gemiddelde leeftijd die mannen worden) en Kerry onze gids (26) voor ons alleen!! Wat een luxe!

Na slechts 20 minuten rijden waren we de stad helemaal uit en hadden we links en rechts zover als we konden kijken glooiende Mongoolse velden met loslopende kuddes paarden, geiten en schapen! Het ziet er geweldig uit, een grote kudde beesten die lekker vrij rondlopen onder de strakblauwe lucht! Zo hoort het! Tegen de middag hadden we ook al drie adelaars en een kudde kamelen gezien! Over de 'goede' weg ( alleen hier en daar een kuil) schiet het goed op. Maar daar kwam al snel een einde aan; de weg stopt werkelijk plotseling en gaat over in een stoffig karrenspoor, zonder gordels in de bus betekent dat dus dat je je moet vastgrijpen waar mogelijk en een stevige maag is ook wel handig... Van een stevige maag gesproken, de eerste lunch was al meteen even wennen; stoppen bij een veredeld schuurtje met vreselijke inrichting een schotel geitenvlees met zoute melkthee voorgezet krijgen. Tot onze verbazing best goed te doen! De thee klinkt viezer dan hij smaakt en geitenvlees heeft nou eenmaal een penetrante smaak, niet mekkeren dus! Na de lunch als kersverse dokters natuurlijk even gevraagd of we het streekziekenhuisje mochten bezoeken! We kregen een korte rondleiding en voor we het wisten stonden we aan het bed van een dikke man die net een hartinfarct had gehad...Dat was nou ook weer niet de bedoeling, maar het ging gelukkig goed met hem.
Daarna nog even doorhobbelen naar het gerkamp aan een rustig meertje. ( een Ger is de traditionele tent waarin de Mongoolse nomaden wonen).
Na een zeer rustige nacht, op naar onze volgende bestemming; de nomaden familie waar we twee dagen zullen verblijven. Onderweg genieten van het veranderende landschap en af en toe een stop voor het gebruik van de "nature toilets". De WC's in Mongolië zijn beerputten met een houten hok erboven (die lucht!!!), dan liever met je blote billen in t gras en een adelaar die nieuwsgierig boven je rond komt cirkelen. Na 7 uur kwamen we aan in een prachtige vallei tussen de bergen waar 3 gertenten stonden en heel veel Yaks, we waren er! Een hartelijke ontvangst met Yakmelk thee en koekjes volgde. Het nomaden leven is primitief en hard werken, maar we waren wel bij een relatief rijke familie, naast de 60 Yaks hadden ze namelijk ook 100 schapen en geiten en 25 paarden. Dit gaf ze de ruimte om een TV en diepvries aan te schaffen. De volgende ochtend hebben we het melken van de Yaks gezien en 's avonds de kaas, boter, yoghurt, gedroogde melkkoekjes en zelfs vodka geproefd die de vrouw des gertents hiervan maakte! Eerlijk waar erg lekker, verser dan dit krijg je het niet! Overdag hebben we het ware Mongolië beleefd; per paard naar een oude vulkaan gereden en daarna naar het enorme Witte Meer! Op de terugweg een kudde paarden van het meer naar de Gertent geleid, onze eigen paarden gingen hierdoor enthousiast galloperen wat maakte dat onze lieve gids ocherm ervan af donderde, gelukkig enkel een schrammetje. Maar dát gevoel, galopperen over de vlakte, dat was de reis hiernaartoe alleen al waard! 'S avonds met de nomaden kindjes gespeeld (zie ook de schattige foto's en video) en gezellig in de Ger gezeten met de nomaden familie.
Een bijzondere ervaring en mensen om nooit te vergeten!
De volgende ochtend naar de warm waterbronnen, een welkome verrassing na 2 dagen niet douchen! Daarna door naar de oude hoofdstad van het voormalige immense Mongoolse rijk van Gengis Khan; Kharkoruhm. Van de stad zelf is werkelijk niets meer over maar ernaast ligt één van de 7 gespaard gebleven boeddistische Tempels (de rest is door de communisten vernietigd). Een lokale gids heeft ons het boeddhisme zo goed mogelijk proberen uit te leggen maar het blijft ingewikkeld als je 100 verschillende goden, beschermers, boeddha's en tekens hebt... Indrukwekkend waren ook de monniken die hun rituelen ongestoord uitvoerden terwijl wij toekeken.
Daarna heerlijk afgekoeld met een duik in de rivier naast ons gerkamp!
De laatste dag gingen we op weg naar een groot natuurgebied waar met behulp van Nederlanders de in het wild uitgestorven przwalski-paarden weer zijn uitgezet! ( Wim-Lex en maxima bezochten het park al eerder) Van deze wilde oerpaarden (de enige op de wereld) zijn in totaal 80 uitgezet, maar inmiddels leven er weer 320 in het park! Op een lieflijk plekje aan de rivier kwam een kudde heel dichtbij en hebben we mooie foto's en filmpjes kunnen maken van deze edele dieren! Vandaag hadden we nog een korte maar hobbelige rit voor de boeg en zijn we weer aangekomen in het hostel en in de wereld met internet. Zometeen nog even inkopen doen voor morgen, want dan vertrekken we voor de laatste 29 uur in de trein op weg naar Beijing!!

Heel veel groetjes en hou ons ook maar op de hoogte!

Thomas en Lizanne
Ps. Poetin volgt ons, hij is vandaag speciaal naar Ulaanbataar gekomen (had zeker een trein later).