Vietnam in vier weken (deel 2) en Cambodja

Bedankt voor alle leuke reacties op ons vorige verhaal! We gaan proberen om er weer wat leuks van te maken ;-)

Na 2 dagen luieren in het heerlijke Valkenburg van Vietnam, besloten we er nog maar 3 dagen aan vast te plakken.... Want waarom zou je vrijwillig een lieflijk plekje als Hoi An verlaten met wit stand, blauwe zee en zwembad, fijne restaurantjes, honderden lampionnetjes op straat en ook nog eens spot goedkoop! Want voor de mensen die denken, " waar doen die twee studenten dat toch allemaal van?", het leven is hier niet zo duur. Het goedkoopste biertje voor 10 cent, prima slaapplek voor 10 euro (voor 2 personen met ontbijt!) en heerlijk vers eten voor 2 euro. Vietnam heeft voor ieder wat wils: van gewoon op een plastic krukje op straat een bord noodle soep sloeberen tussen de locals, tot een cocktail in een fancy rooftopbar in het grote Saigon, we've tried it all! Maar het meest bijzondere was toch wel de foodtour met gids die ons muis, kikker en "double deep fried meat muffins" liet proberen... (Muis vonden we 't lekkerst).
Vanuit Hoi An de bus in voor een 12 uur durende rit in de "sleeping bus" ( met 3 rijen stapelbedden naast elkaar) waar je natuurlijk niet in slaapt... Is het niet een vreselijk slechte Vietnamese film of versie van "The Voice" die op staat, dan is het wel het oorverdovende en ongelimiteerde getoeter van een gehaaste buschauffeur.
Als je vervolgens aankomt in Nha Trang dan wil je nog maar één ding: terug die bus in en WEG hier!
Het leek alsof we de bus terug naar Rusland hadden genomen, deze kustplaats is één grote Russische enclave compleet met menu's in cyrillisch schrift en borsjt, vergezeld door Russische popmuziek, vreselijk! Dan maar door naar Dalat, een koel Europees aandoend bergstadje waar de enige echte attractie het "Gekkenhuis" is. Een hallucinatie van een hotel waar Alice in Wonderland zich prima thuis zou voelen (Dali en Tim Burton trouwens ook). Overal om je heen schieten paddenstoelen uit de grond en boomwortels die dienstdoen als trap reiken tot over het dak (zie de foto's, het is niet te beschrijven). Het behoort tot de 10 bizarste bouwwerken van de wereld, en dat geloven we graag!
Daarna door naar Ho Chi Minh City oftewel "Saigon", ooit het Parijs van Azië en nu vooral een grote metropool die keihard bezig is nog groter te worden. Wolkenkrabbers, dure winkelcentra, tientallen Starbucks waar je even kan "ontvluchten" aan alle hectiek om je heen veroorzaakt door de miljoenen motorbikes die de straten doen uitpuilen. De zaterdag avond hebben we goed omgekregen in het Hard Rock café waar een te gekke band uit Indonesië van Beatles tot ACDC speelde. Natuurlijk bezochten we de indrukwekkende Cu Chi tunnels waar we ons verbaasden over het doorzettingsvermogen en de wil van de Vietnamezen om te overleven meters diep onder de grond en zo uiteindelijk de Amerikanen te verslaan. Thomas heeft zich door de pikdonkere en veel te kleine tunnels gewurmd, Lizanne bleef boven op wacht staan ;-)
Daarna door naar de Grote Tempel van Cao Dai, een religie met 6 miljoen aanhangers die de 7 grote geloofsovertuigingen combineert tot één kleurrijk geheel. De tempel is een bonte mix van cathedraal, moskee, pagode en hindoe tempel met als belangrijkste symbool het "Alziende oog" van het opperwezen. Voeg daar nog aan toe dat ze onder andere Victor Hugo, Jeanne d'Arc en Isaac Newton vereren als heiligen en je kan het helemaal niet meer begrijpen...
Van bruisend Saigon door naar de dromerige Mekong Delta, helemaal in het zuidpuntje van Vietnam. En dan realiseer je je opeens hoeveel kilometers we al over land hebben afgelegd!
Om 4.30u opstaan om met een bootje de machtig lange Mekong te gaan verkennen was ook een bijzondere ervaring. Onderweg kwamen we langs drijvende markten waar ananassen, mango's en meloenen meters hoog liggen opgestapeld zodat de bootjes nog net niet zinken, vissersboten vol krabben en iedereen probeert natuurlijk druk schreeuwend zijn boeltje te verkopen nog voor de zon op is! Met het einde van ons visum in zicht, besloten we nog een laatste ritje (100km) achter op de motor te maken richting de Cambodjaanse grens. Onderweg passeerden we 4 bruiloften waar om 9 uur 's ochtends de gasten al aan de "hot pot" zaten (soort gourmet/fondue van hier) en er al luidkeels gekaraoked werd door de oom die het slechtst kan zingen.
De Cambodjaanse grens kwamen we over door enkel en alleen een pasfoto en paspoort in te leveren bij de buschauffeur, ons gezicht zien was daarbij voor de grenswachten niet belangrijk (de $35 wel). Met gemak kwamen we ook door de medische keuring die alleen een dubieuze temperatuurmeting via het voorhoofd inhield, en daar mag je dan ook nog een dollar voor betalen... Eenmaal de grens over zie je gelijk het verschil, véél minder mensen, huizen, winkeltjes, motortjes en wegen. Terwijl Vietnam een van de snelst groeiende economieën van Azië is, zijn we nu in een land aangekomen dat behoort tot de armste van de wereld. We rijden langs prachtig groene rijstvelden met buffels, spelende kinderen langs de weg die vrolijk zwaaien maar de verwoeste villa's langs de weg herinneren aan de betere tijden van voor het Rode Khmer regime. Cambodja heeft 20 jaar stilgestaan en dat merk je meteen, maar ze zijn hard bezig aan een inhaalslag!
We bezochten het kleine kustplaatsje Kep waar we genoten van verse krab aan het strand en waar verder niks te doen was, dus door naar het relaxte Kampot. Inmiddels zijn we in dé badplaats van Cambodja, Sihanoukville en hebben we een rustpauze ingebouwd zodat we daarna weer genoeg energie hebben voor de hoofdstad Phnom Penh en natuurlijk de beroemde trekpleister van het land; Ankor Wat!
De terugvlucht is inmiddels ook geboekt, 14 november zitten we weer met een dikke trui aan de aardappelen, maar tot die tijd genieten we nog even verder!

Groetjes Thomas en Lizanne